yazdım...

Neredeyim?

Bir işim var bir evim,
Balkonumda çiçeklerim,
Yüzüm yabancı bu rüzgara,
Neredeyim?
Yürüyorum,
Henüz alışamadığım bu şehrin sokaklarında;
Ruhsuz, yalnız ve yorgun.
Neredeyim?
Tanışmıyoruz bu kaldırımlarla,
Tek bir arkadaşımla bile oturmadık.
Hiç aşkım olmadı bu sokaklarda,
Neredeyim?
Yemek kokusu geliyor bir yerlerden akşam olurken,
Ama, hiçbiri annemin ellerine ait değil.
Bir kapıyı çalsam şu sarı ışıklı evlerden,
Neredeyim?

2006

Hayat dersi

Biz anlamazdık ama,
Sen hep derdin ya anne;
-Hayat, göz açıp kapatmaktır- diye.
Ne de doğru söylermişsin meğer.
En küçük zaman dilimiymiş ömür.
Bir şiir ezberlemek bile daha uzun sürüyormuş.
Gençlik; bir bardak suymuş, hani çok terlediğimizde
Oyun oynarken kanamadan içtiğimiz.
Nasıl koşuyor yıllar tabakhaneye bir şey yetiştirir gibi.
Hazmedemedim büyümeyi, ne de zormuş.
Büyükler daha da büyüyüp ölürmüş,
Küçükler olurmuş amca, teyze.
Çocukların sorduğu her soruya cevap vermek gerekiyormuş.
Hayat derdin anne, gençlik derdin,
Kıymeti bilinmez, borcu ödenmez.
Anlatırdın ya yıllar önceyi, ben keyifle dinlerdim.
O zamanlara dönüp arkadaşın olmak isterdim.
Şimdi, ben anlatıyorum kendime çok geçmeden üstünden,
Kıymetini bile bile.
Ellerinden öpüyorum, gençliğime gözüm gibi bakıyorum.
Saygı duyuyorum anne, önünde eğiliyorum.
Göz açıp kapatmakmış hayat;
İncitmeden dallarını, meyvelerini topluyorum.

2006